دحوالارض و اعمال آن

روز بیست و پنجم  ماه ذی القعده به روز «دحوالارض» مشهور است: «دحو» به معنی بسط و گسترش است. شاید مراد از این تعبیر، آن باشد که در این روز کره‏ی زمین که سرتاسر در زیر آب بود، در محل کعبه‏ی فعلی از زیر آب خارج شد و به اذن خداوند از این قسمت خشکی‏های زمین گسترش یافت. البته حوادث و وقایع دیگری نیز در این روز واقع شده که همه دال بر اهمیت و عظمت این روز است، همانند: نصب کعبه به عنوان خانه‏ی خدا، به زمین آمدن حضرت آدم علیه‏السلام، ولادت حضرت ابراهیم و حضرت عیسی علیهما‏السلام و. . .

از مهم‏ترین اعمال این روز، «روزه» است، زیرا این روز، یکی از چهار روزی است که در تمام سال، روزه‌اش به شرافت و فضیلت بسیار مشهور است و برابر با ثواب هفتاد سال و کفاره‏ی گناهان هفتاد سال دانسته شده.

از امیرمؤمنان علیه‏السلام هم روایت شده:

کسی که این روز را روزه بدارد و شبش (شب بیست و پنجم) را به عبادت مشغول باشد، ثواب عبادت صد سال را که روز و شبش را در عبادت گذرانده باشد، خواهد داشت و همچنین هر گروهی که در این روز گرد هم آیند برای ذکر خداوند، پراکنده نمی‌گردند مگر این که خواسته‏ی آنان عطا می‌شود».

 از آن‏جا که این روز، یکی از روزهایی است که ظهور حضرت مهدی ارواحناه فداه در آن احتمال داده شده، خواندن زیارت آل یس، بسیار مناسب است، زیرا خود آن حضرت فرمود: «هرگاه خواستید به واسطه‏ی ما به خداوند تبارک و تعالی توجه پیدا کنید، این دعا را بخوانید».  

 نمازی دو رکعتی نیز برای نزدیک ظهر این روز نقل شده که در هر رکعت یک حمد و پنج مرتبه سوره‏ی «شمس» خوانده می‌شود و بعد از سلام نماز، دعای کوتاهی خوانده می‌شود که در اعمال روز 25 ذی‏القعده در مفاتیح آمده است.

منبع: سایت خیمه

                                                                                       التماس دعا